fbpx

Skoki przez przeszkody – czyli jeździectwo od kuchni

Stajnia Rusin Gogolewski

Prawie każdy, kto interesuje się końmi  lub rozpoczyna przygodę z jeździectwem widział lub słyszał o skokach przez przeszkody. Jest to jedna głównych dyscyplin jeździeckich, jak również jeden z trzech podstawowych elementów, obok ujeżdżenia i crossu Wszechstronnego Konkursu Konia Wierzchowego (WKKW).

Skoki przez przeszkody są również jedną z najbardziej widowiskowych,emocjonujących i zarazem popularnych dyscyplin w jeździectwie. Oczywiście nie licząc crossu. Niestety wielu amatorów jeździectwa błędnie sądzi, że konkurencja ta polega tylko i wyłącznie na bezbłędnym pokonaniu parkuru. Otóż nie. Na taki efekt składa się wiele czynników i przede wszystkim wiele godzin ciężkich treningów. A przede wszystkim liczą się solidne podstawy ujeżdżeniowe, zarówno konia jak i jeźdźca. Tylko wtedy jest się w stanie w odpowiednich momentach skrócić lub wydłużyć wykrok konia (tak aby zmieścić odpowiednia liczbę kroków galopu, by odskok pasował), zrobić piękne skróty (by nadrobić czas, a przy tym nie wykładając się z koniem na zakręcie), utrzymać odpowiednie tempo i nie siedzieć jak „worek ziemniaków” na koniu, a następnie spadać na jego grzbiet jak tonowa kłoda.

Wszystkie te czynniki mają również olbrzymi wpływ na zdrowie naszego wierzchowca i dalszą jego karierę. Bez solidnych podstaw ujeżdżeniowych nie ma co marzyć o wysokich konkursach, bo ich braki prędzej czy później się odbiją. Tutak warto też zacytować fragment regulaminu PZJ dotyczącego skoków przez przeszkody: „Zawody w skokach przez przeszkody są zawodami, w których para zawodnik i koń jest oceniana w różnych warunkach na torze przeszkód parkurze. Próba ta ma na celu wykazanie stopnia ujeżdżenia konia, jego przepuszczalności, wytrzymałości i posłuszeństwa w pokonywaniu przeszkód,oraz umiejętności jeździeckich zawodnika”.

Po krótkim wstępie przybliżymy Wam trochę dyscyplinę skoków przez przeszkody, a konkretnie poziomy w niej panujące.

Podczas rozgrywania zawodów oprócz parkuru (inaczej głównego placu), na którym odbywa się konkurencja, dostępna jest również rozprężalnia. Jest to plac na której znajdują się jedna lub dwie przeszkody umożliwiające oddanie skoków treningowych. Przed startem koń i jeździec powinni być odpowiednio rozgrzani, dlatego tak ważne jest odpowiednio wczesne przybycie przed startem na rozprężalnię.

Na placu głównym (parkurze) znajdują się przeszkody ( ich ilość zależy od trudności rozgrywanego konkursu). Sposób pokonywania parkuru jest odpowiednio oznaczony. Po pierwsze każda z przeszkód posiada dwie chorągiewki na stojakach. Jedna czerwona ( ma zawsze znajdować się po prawej stronie) i jedna biała (po lewej stronie). Takie oznaczenie pokazuje z której strony przeszkoda ma być skakana. Następnie, na kolejność wskazuje numeracja przy przeszkodach.

Po wjechaniu na parkur, zawodnik ma ograniczony czas do rozpoczęcia startu. Od dzwonka sędziego odliczany jest czas  (najczęściej 45s), w którym zawodnik musi rozpocząć start poprzez przejechanie linii startu.

Na placu rozgrywania konkurencji mogą znajdować się następujące typy przeszkód:

  • pionowe – inaczej stacjonaty – wszystkie elementy przeszkody są w jednej, pionowej płaszczyźnie;
  • szerokie – wymagające skoku nie tylko wzwyż ale i wszerz – wyróżnić tu można okser czy triplebar
  • rów z wodą – nie ma tu żadnej pionowej przeszkody, natomiast sam rów wkopany jest w ziemię, a jej szerokość ma min. 2m – utrudnieniem tego rodzaju przeszkody jest lustro z wodą
  • szeregi – są to przeszkody wieloczłonowe, np. podwójne lub potrójne, składające się z dwóch lub trzech przeszkód pokonywanych jedna po drugiej, ustawionych w odpowiednich odległościach 7 do 12 m – w przypadku wyłamania (odmowy skoku) na którymkolwiek z członów, szereg należy pokonać od początku
  • joker – jest to przeszkoda trudniejsza, o podwyższonym ryzyku zrzucenia – przeszkody takie stosuje się tylko w konkursach z wyborem trasy lub o wzrastającym stopniu trudności
Kolejną ważną informacją są kary, za jakie otrzymuje się „punkty karne” podczas konkursu:
  • zrzutka, naruszenie lustra wody – 4 pkt. karne
  • nieposłuszeństwo konia (odmowa skoku) – 4 pkt. karne + punkty za przekroczoną normę czasu (dwie odmowy = eliminacja)
  • pomylenie trasy – eliminacja
  • upadek konia lub zawodnika ( gdy zawodnik dotknie ziemi lub gdy by wrócić w siodło potrzebuje pomocy z zewnątrz) – eliminacja
  • niedozwolona pomoc – eliminacja
  • przekroczenie normy czasu – 1 pkt karny za każde 4s lub za każdą 1s (w zależności od konkursu)

Typy konkursów: 

– konkurs dokładności – zawodnicy pokonują parkur w jak najlepszy sposób, by uzyskać jak najmniejszą liczbę zrzutek. Zawodnicy o tej samej liczbie punktów karnych zajmują miejsca ex aequo.

– konkursy zwykłe – pod uwagę brany jest czas pokonania parkuru zawodników o tej samej liczbie punktów karnych. Wygrywa najszybszy i najbardziej bezbłędny przejazd. Czasami konkursy zwykłe wzbogacone są o rozgrywkę. W rozgrywce biorą udział zawodnicy, którzy pokonali parkour podstawowy bezbłędnie.

Konkursy specjalne:
  • konkurs potęgi skoku – konkurs, którego celem jest pokonanie wysokiego muru (min. 180 cm), po wcześniejszym pokonaniu mniejszych przeszkód
  • konkurs sześciu barier – 6 przeszkód ustawionych w jednej linii, w odległości ok. 11 m między sobą. Przeszkody są albo jednakowej wysokości albo o wzrastającym stopniu trudności. Jednakże muszą być tego samego typu.
  • konkursy o ustalonym czasie – w konkursach tych liczy się pokonanie parkuru w określonym czasie i uzyskanie największej liczby punktów (ale nie karnych). Tutaj zawodnicy otrzymują 2 pkt (+) za bezbłędnie pokonaną przeszkodę i 1 pkt (+) za przeszkodę skoczoną, ale ze zrzutką. Nieposłuszeństwa karane są stratą czasu, natomiast kolejne – eliminacją.
  • konkurs dwufazowy – najczęściej rozgrywany na zasadzie: 1 faza – konkurs dokładności, 2 – faza konkurs zwykły. Z tym, że w drugiej fazie najczęściej uczestniczą zawodnicy, którzy pokonali pierwszą fazę na czysto.

Wśród rangi konkursów wyróżniamy natomiast:

ZT – Zawody towarzyskie – rozgrywane do klasy L (mini LL (T1 – 50 cm, T2 – 60 cm, T3 – 70 cm), LL –  do 90 cm, L –  do 100 cm, L1 – do 105 cm) –

ZR – Zawody regionalne – konkursy L (do startów wymagana jest brązowa odznaka), P (P – 110 cm, P1 – 115 cm)( od P – klasy wymagana srebrna odznaka), N (N – 120 cm, N1 – 125 cm), C (C – 130, C1 – 135 cm)

ZO – Zawody ogólnopolskie, w ramach, których rozgrywane są konkursy zarówno L,P,N,C ale i wyższe CC – 140 cm, CS – 150 cm.

Dodatkowo wyróżniamy oznaczenia zawodów:

ZOO – Zawody Ogólnopolskie Oficjalne

HZO – Halowe Zawody Ogólnopolskie

MP – Mistrzostwa Polski

PP – Puchar Polski

HPP – Halowy Puchar Polski

I – Międzynarodowe

Dodatkowo wyróżniamy „Małą rundę” (130 cm), „Średnią rundę” oraz „Dużą rundę”.

Warto zwrócić uwagę, że przy konkursach klasy C mamy często oznaczenia w postaci *, które oznaczają wysokość nagród pieniężnych. Jak łatwo się domyśleć im więcej gwiazdek tym wyższe nagrody, ale jest to również związane z trudnością parkuru.

Mamy nadzieję, że choć trochę przybliżyliśmy Wam zasady konkurencji skoków przez przeszkody. W kolejnym etapie przedstawimy Ujeżdżenie 🙂

 

Treningi sportowe Stajnia Rusin