fbpx

Figury na ujeżdżalni – czyli jak to prawidłowo wyjechać

Stajnia Rusin Gogolewski

Czy często podczas jazdy po usłyszeniu od instruktora „zmień kierunek przez półwoltę” lub „przez przekątną” albo „zrób woltę”, itd. zastanawiacie się jak to wyjechać?

A może po tym jak jednak wykonaliście polecenie instruktora, usłyszeliście, że jednak było źle?
Ten wpis ma Wam przybliżyć jak prawidłowo wykonywać figury na ujeżdżalni. I wbrew pozorom to nie są figury wykonywane tylko podczas treningów ujeżdżeniowych!
To są podstawy, które opanować powinien każdy. Zarówno rekreant jak i skoczek, nie mówiąc już o ujeżdżeniowcach.
Dla ułatwienia omawiane figury zostały przedstawione na rysunku, który warto utrwalić sobie w głowie 🙂

Zaczniemy od najłatwiejszych

Jazda po całej ujeżdżalni/czworoboku – polega na utrzymaniu konia prostym na ścianach oraz „zgiętym”* na łukach (prawidłowym wyjeżdżaniu narożników). Co to znaczy zgiętym? – najprościej mówiąc koń powinien być prosty. Zgięty ale prosty? – Tak bo całe to zgięcie czy wyprostowanie na łukach polega na tym, że koń powinien pomimo ruchu na łuku poruszać się tak jak na prostej. Czyli? Czyli stojąc za koniem widzimy tylko dwie kończyny. Zadnie nogi poruszają się po śladach przednich nóg. A efekt ten osiągniemy tylko wtedy gdy koń będzie prawidłowo owijał się wokół naszej łydki, a nie tylko ustawiał głowę do wewnątrz.Dodatkowo podczas całego chodu powinien zostać utrzymany rytm i tempo.

  • Wśród jazdy po całej ujeżdżalni wyróżniamy jeszcze jazdę po pierwszym lub drugim śladzie. Pierwszy ślad to tzw. zewnętrzna, natomiast drugi ślad to wewnętrzna.

Dla zobrazowania filmik:

– Podczas jazdy na ujeżdżalni wykonujemy także koła (wolty), choć prawidłowo woltą można nazwać jedynie koło o średnicy od 6 do 10 metrów. Inne koła wykonywane na ujeżdżalni są o średnicy 10, 15, 20 metrów. Wielkość koła jest adekwatna do stopnia trudności. Im mniejsze koło tym większa trudność w jego prawidłowym wykonaniu. Dlaczego? Dlatego, że im mniejsze koło tym zgięcie konia (co to jest wytłumaczone zostało powyżej) powinno być większe. Kolejnym ważnym punktem w wyjeżdżaniu koła i wolt jest zachowanie ich kształtu.

Półwolta to jak sama nazwa mówi fragment wolty, czyli koła o średnicy 6 – 10 m. Jednak figura ta jest o tyle interesująca, że nie wykonujemy jej tylko na połowie koła. Zawarta w niej jest także prosta. Półwoltę wykonujemy w narożnikach ujeżdżalni lub w jej połowie. Jadąc wzdłuż ściany prowadzimy konia prostego, następnie skręcamy do wewnątrz ujeżdżalni na obrys wolty i ukośnie wracamy do ściany. Półwolta służy również zmianom kierunku.

Zmiany kierunku na ujeżdżalni:

Po przekątnej – niby takie proste ćwiczenie, ale jednak wielu jeźdźców wykonuje je błędnie. Prawidłowa zmiana kierunku po przekątnej wygląda następująco: jedziemy długą ścianą -> wjeżdżamy na krótką ścianę -> wyjeżdżamy drugi narożnik krótkiej ściany -> wjeżdżamy na długą ścianę -> dopiero po odjechaniu 2-3 kroków  od narożnika wjeżdżamy na przekątną -> dojeżdżamy do przeciwległej długiej ściany na 2-3 kroki przed narożnikiem ( po przekątnej) -> wyjeżdżamy narożnik i jedziemy dalej 😉

Przez środek – jadąc długą ścianą, w jej połowie skręcamy do wewnątrz ujeżdżalni (utrzymując konia prostego) -> następnie wjeżdżamy na długą ścianę w kierunku przeciwnym niż do tej pory jechaliśmy

Przez półwoltę – (została omówiona powyżej). Może być wykonana zarówno od zewnętrznej części ujeżdżalni jak i wewnętrznej.

Na kole/wolcie – jadąc przez środek koła, tworząc mini serpentynę

Bardziej wymagające figury na ujeżdżalni:

Ósemka – składa się z dwóch wolt/kół w zależności od stopnia zaawansowania, połączonych ze sobą. Jej prawidłowe wyjechania polega na odpowiednim zgięciu konia na kole, wyprostowaniu go na prostej zmieniającej kierunek, a następnie prawidłowym zgięciu na drugim kole.

Wężyko 1 łuku ( w zależności od stopnia zaawansowania łuk jest większy bądź mniejszy). Wężyk o 1 łuku wyjeżdża się od długiej ściany w stronę środka ujeżdżalni, tzw. punktu X. 0 2 łukach, wężyk o dwóch łukach o mniejszej średnicy, wyjeżdżany na długiej ścianie

Serpentyna – rozpoczyna na się od wyjechania krótkiej ściany, a następnie w zależności od stopnia zaawansowania wyjechania kilku łuków stycznych do długiej ściany.

Wszystkie ćwiczenia wymagają odpowiedniego stosowania pomocy jeździeckich, ich prawidłowym przestawianiu, tak by uzyskać odpowiednie zgięcie/wyprostowanie konia oraz idealnie zachowany rysunek.